(Μέρος 3ο)

Από το Γιώργο Δροσουλάκη Αν θέλεις να ΠΕΡΑΣΕΙΣ το Lower ακολούθησε τις βήμα προς βήμα οδηγίες του συγγραφέα ΕΔΩ

   Στα προηγούμενα άρθρα (1ο & 2ο) είχες την ευκαιρία να διαβάσεις την άποψη διακεκριμένων καθηγητών και συγγραφέων για τους λόγους της μαζικής αποτυχίας των Ελλήνων διαγωνιζόμενων στις εξετάσεις LOWER και PROFICIENCY (οι απαντήσεις δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα του κλάδου της Αγγλόφωνης εκπαίδευσης ELΤ NEWS, τεύχος Ιουνίου & Αυγούστου 99) καθώς και την προσωπική μου άποψη για τους λόγους που πρέπει να δίνεις και τις εξετάσεις του Michigan University.

   Εδώ, θα σου εξηγήσω τους λόγους του γιατί το τμήμα προετοιμασίας των επανεξεταζομένων θα πρέπει να είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να εξυπηρετεί ΕΣΕΝΑ, κάτι που άλλωστε αναφέρθηκε ήδη από το Γιώργο Ντρίβα, τον Κώστα Φιλιππάκη, τη Μαρίζα Κωνσταντινίδη και τον Αθανάσιο Καλοδίκη στο άρθρο τους στο ELΤ NEWS. Η ερώτηση ήταν: “Οι επανεξεταζόμενοι στο LOWER (F.C.E.), που αποτελούν το 20% του συνολικού αριθμού των διαγωνιζομένων, δεν αποδίδουν καλύτερα από τις προηγούμενες φορές που έδωσαν τις εξετάσεις αυτές. ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ξανά. Γιατί;”

Αθανάσιος Καλοδίκης
   Η πλειοψηφία των επανεξεταζομένων μαθητών αποτυγχάνει ξανά διότι επαναλαμβάνουν την τάξη του LOWER. Το πρόβλημα τους δεν είναι η παρακολούθηση της τάξης του LOWER αλλά οι ελλείψεις που έχουν από τα τμήματα C & D επιπέδου, μερικά εκ των οποίων καλύφθηκαν με “εντατικά καλοκαιρινά μαθήματα”.

Γιώργος Ντρίβας
   Ο κυριότερος παράγοντας είναι ότι οι επανεξεταζόμενοι προετοιμάζονται βασικά σε practice tests και δεν καλύπτουν τις ελλείψεις τους στην Αγγλική γλώσσα. Το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την κοινοποίηση των αποτελεσμάτων μέχρι την επανεξέταση, είναι πολύ μικρό για να καλύψει ένας αποτυχόντας τις ελλείψεις του στην Αγγλική, έτσι ώστε να περάσει τις εξετάσεις. Ο Γιώργος Ντρίβας προτείνει στους επανεξεταζόμενους να προετοιμαστούν ξανά σε τμήμα διάρκειας ενός ακαδημαϊκού έτους.

Κώστας Φιλιππάκης
   Είναι πιθανό για τους πολλούς μια αξιοπρεπής υποχώρηση, αφού οι περισσότεροι δεν είναι διατεθειμένοι να εργαστούν σκληρά για να φτάσουν στο επίπεδο των εξετάσεων. Παρατηρείται επίσης, ότι οι γονείς αυτών των εξεταζομένων ( που αποτυγχάνουν πάνω από μια φορά) αδυνατούν να δουν την πραγματικότητα για την ανικανότητα του παιδιού τους ν μελετήσει και “κατασκευάζουν” δικαιολογίες, όπως “ο Γιωργάκης μου βρισκόταν πολύ μακριά από το κασετόφωνο και δεν μπορούσε να ακούσει!”.

Μαρία Κωνσταντινίδη
   Ίσως δεν υπάρχουν μεγάλες επιλογές στην στρατηγική της επανάληψης και οι μαθητές καλύπτουν τα ίδια πράγματα με αυτά που κάλυψαν πριν αποτύχουν.

Γιώργος Δροσουλάκης
   Συμφωνώ απόλυτα με τους συναδέλφους. Το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργεί ο ίδιος ο μαθητής (ή οι γονείς του) στον εαυτό του έχει να κάνει με την επιλογή του τμήματος προετοιμασίας. Ο επανεξεταζόμενος στηρίζει συνήθως την απόφασή επιλογής φροντιστηρίου ή του καθηγητή που θα τον προετοιμάσει για να επανεξεταστεί, στο ποσό των διδάκτρων που θα πληρώσει. 

 Πολλά από τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών από τα οποία απέτυχαν οι εξεταζόμενοι(χωρίς να φταίνε πάντα τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών για την αποτυχία) παρέχουν με τεράστια έκπτωση ή και δωρεάν σε ορισμένες περιπτώσεις το δικαίωμα παρακολούθησης ενός τμήματος που προετοιμάζει μαθητές να δώσουν εξετάσεις για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ. Αυτό σημαίνει ότι το τμήμα προετοιμασίας έχει σχεδιαστεί από τον διευθυντή σπουδών με το δεδομένο ότι ο μαθητής έχει αφομοιώσει την ύλη των προηγούμενων τμημάτων. 

 Πράγμα όμως που δεν συμβαίνει. Αυτός είναι και στην ουσία ένας από τους κυριότερους λόγους της αποτυχίας του διαγωνιζόμενου. Σε 4ο άρθρο αυτής της σειράς, με τίτλο “Πώς να οργανώσεις τη μελέτη σου μερικές εβδομάδες πριν τις εξετάσεις LOWER ... για να αυξήσεις τις πιθανότητες επιτυχίας”, σου δίνω τα βασικά μέρη της ύλης που ο εξεταζόμενος θα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει την ημέρα των εξετάσεων. Ένα μεγάλο μέρος από αυτά δεν καλύπτεται αναλυτικά στο τμήμα προετοιμασίας του LOWER διότι θεωρητικά έχει καλυφθεί τα προηγούμενα χρόνια φοίτησης.

   Έτσι δεν δίνεται η ευκαιρία στον επανεξεταζόμενο να προετοιμαστεί σε τμήμα που ταιριάζει στις δικές του ανάγκες και να καλύψει τις ελλείψεις του. Τελικά ο εξεταζόμενος χάνει το χρόνο του, τα δίδακτρα και τα εξέταστρα. Η έκπτωση που νομίζει ότι κέρδισε δεν έχει τελικά αντίκρισμα. Βεβαιώσου ότι το τμήμα που θα προετοιμαστείς για την επανεξέταση είναι για σένα ΕΙΔΙΚΑ - τον επανεξεταζόμενο. 

 Θα μπορούσες να προετοιμαστείς και με ιδιαίτερα μαθήματα. Ρώτησε πρώτα τον ιδιοκτήτη του φροντιστηρίου σου αν οργανώνει τέτοια μαθήματα. Αν όχι βεβαιώσου ότι ο/η καθηγητής/καθηγήτρια που χρησιμοποιείς θα:

• Σου επιδείξει την άδεια διδασκαλίας του/της.
• Σου δώσει το τηλέφωνο 5(πέντε) τουλάχιστον μαθητών που βοήθησε να πετύχουν στις εξετάσεις.
• Σου παρέχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα σπουδών ΓΡΑΠΤΩΣ πριν ξεκινήσεις τα μαθήματα.

Γιατί η λανθασμένη επιλογή και χρήση του εκπαιδευτικού υλικού προετοιμασίας είναι ένας βασικός παράγοντας ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ στις εξετάσεις Lower, Advanced & Proficiency

   Το δεύτερο θέμα αυτού του άρθρου αφορά στην επιλογή και χρήση του εκπαιδευτικού υλικού εκ μέρους των καθηγητών και μαθητών.

    Συμφωνώ ότι τρεις ή τέσσερις εκδοτικοί οίκοι με έδρα τη Μεγάλη Βρετανία έχουν ηγετική θέση στην αγορά. Αυτό συμβαίνει λόγω της μεγάλης εμπειρίας τους σε τεχνικές διεθνούς εμπορίου και στο άριστα οργανωμένο σύστημα διανομής που έχουν. Όχι απαραίτητα στην καλύτερη ποιότητα. Για παράδειγμα, στον τομέα των τροφίμων πολλά προϊόντα έχουν τεράστια εμπορική επιτυχία στη παγκόσμια αγορά χωρίς να υπερτερούν σε ποιότητα (συμβαίνει μάλιστα ακριβώς το αντίθετο) από την Κρητική Διατροφή. Τι λες;

   Τα βιβλία που χρησιμοποιούνται από πολλά Κέντρα Ξένων Γλωσσών δεν ανταποκρίνονται απόλυτα στις ανάγκες του μαθητή. Ειδικά αυτά που γράφθηκαν για να διδαχτούν με Αγγλο-Αγγλική μέθοδο διδασκαλίας, δηλαδή το μάθημα να γίνεται μόνο στα Αγγλικά. Αυτή η Αγγλο-Αγγλική μέθοδος διδασκαλίας είναι μόνο μια υπέροχη θεωρία... Αλλά ΑΝΕΦΑΡΜΟΣΤΗ! 

 Η εμπειρία μου στο χώρο των εκδόσεων μου παρέχει την πληροφόρηση που ίσως άλλοι καθηγητές Αγγλικής δεν έχουν. Υπάρχει μια τεράστια βιομηχανία παραγωγής βιβλίων για την εκμάθηση της Αγγλικής γλώσσας. Παραδοσιακά οι μεγάλες εταιρίες έχουν έδρα τη Μεγάλη Βρετανία και τις Η.Π.Α. Παρόλο που πολλές από τις εκδόσεις αυτές είναι αξιόλογες για το σκοπό που φτιάχτηκαν (όπως για παράδειγμα English For Specific Purposes) υπάρχει σοβαρό πρόβλημα σε μεγάλο μέρος της βιβλιογραφίας όσο αφορά την προετοιμασία για τις εξετάσεις LOWER/PROFICIENCY.

   Θα γίνω πιο σαφής. 

 Το τεστ στο LOWER είναι διαγώνισμα λεπτομερειών σε γραμματικά και γλωσσικά ιδιώματα καθώς και στην αντίληψη του κόσμου (worldview) που έχει ο εξεταζόμενος όταν του ζητούνται να απαντήσει σε ερωτήσεις που αφορούν τρέχοντα κοινωνικά θέματα. Ο Έλληνας μαθητής, πολύ πριν φοιτήσει στο φροντιστήριό του, έχει ήδη αφομοιώσει τη γλώσσα και τον πολιτισμό των γονιών του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να σκέφτεται και να λειτουργεί βάση αυτής της καταλυτικής εμπειρίας. 

 Πρέπει λοιπόν να εκπαιδευθεί να αποδίδει όχι μόνο τα γλωσσικά και γραμματικά ιδιώματα αλλά και ιδέες και νοήματα ενός τελείως διαφορετικού προς αυτόν πολιτισμό χωρίς να κάνει γραμματικά ή συντακτικά λάθη. Αυτό είναι πρακτικά αδύνατο να επιτευχθεί με την Αγγλο-Αγγλική μέθοδο διδασκαλίας μέσα στις περιορισμένες διδακτικές ώρες που προσφέρει το Κέντρο Ξένων Γλωσσών κάθε εβδομάδα. 

 Όσες φορές το προσπάθησα, απέτυχα. Γνωρίζω ανθρώπους που σπούδασαν σε Αγγλόφωνα Πανεπιστήμια επί χρόνια, σκέφτονται και ονειρεύονται στα Αγγλικά, αλλά εξακολουθούν να έχουν αδυναμίες στη χρήση αρκετών γλωσσικών ή γραμματικών ιδιωμάτων.

   Αυτό συμβαίνει διότι η κοινωνικοποίησή τους έγινε μέσω της Ελληνικής παιδείας και κουλτούρας. Κατά την πενταετή παραμονή μου στην Αγγλία, βίωσα αυτή την Αγγλο-Αγγλική μέθοδο διδασκαλίας για εξετάσεις ξένης γλώσσας. Προετοιμαζόμενος για την εισαγωγή μου σε Βρετανικό Πανεπιστήμιο έπρεπε να περάσω ένα ειδικό τεστ γλώσσας (JMB, ETFO που είναι κάτι αντίστοιχο του PROFICIENCY). Η Αγγλο-Αγγλική μέθοδος διδασκαλίας που υποχρεώθηκα να υιοθετήσω ΔΕΝ κάλυπτε πολλές από τις απορίες μου, για τον απλούστατο λόγο ότι η καθηγήτρια μου δεν γνώριζε τον τρόπο της Ελληνικής μου σκέψης. Έλυσα αυτές τις απορίες μόνος μου μελετώντας τα steps του Σταυρόπουλου.

   Το 1993 παρακολούθησα ένα σεμινάριο του ΟΠΕ (Οργανισμός Προώθησης Εξαγωγών) που οργάνωσε το Εμπορικό Επιμελητήριο Ηρακλείου και αφορούσε το εξαγωγικό εμπόριο. Το πρωταρχικό πράγμα που πρέπει να κάνει ένας εξαγωγέας για να διεισδύσει την αγορά μιας ξένης χώρας, είναι να τροποποιήσει το προϊόν του έτσι ώστε να το προσαρμόσει στις καταναλωτικές και πολιτιστικές συνήθειες της χώρας αυτής. Πόσο μάλιστα όταν αυτό το προϊόν είναι μεθοδολογία προετοιμασίας για εξετάσεις υψηλού επιπέδου σε ξένη γλώσσα. Πρέπει να λάβει ο συγγραφέας υπόψη του τον πολιτισμό του πελάτη του. ΚΑΝΕΙΣ όμως εκδοτικός οίκος προερχόμενος από το εξωτερικό δεν το κάνει. Δεν εφαρμόζει τη βασική αρχή του εξαγωγικού εμπορίου που ονομάζεται “προσαρμογή του προϊόντος στην τοπική αγορά” (Product Modification).

   Τα μέλη της βιομηχανίας αυτής θα έπρεπε να εφαρμόζουν την παραπάνω αρχή περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο εξαγωγέα, για τον απλούστατο λόγο ότι πουλάνε “γλώσσα”. Κατά τη γνώμη μου η προσαρμογή αυτή δεν γίνεται για δύο λόγους. α) Τα συγγράμματα γράφονται αρκετές φορές από Ακαδημαϊκούς που στηρίζονται σε ανεφάρμοστες παιδαγωγικές θεωρίες και οι ίδιοι δεν έχουν επαρκή εμπειρία μέσα σε τάξη διδασκαλίας. 

 Ακόμη και όταν οι συγγραφείς είναι καθηγητές έχουν την εμπειρία της διδασκαλίας με Αγγλο-αγγλικά πρότυπα και δεν γνωρίζουν για παράδειγμα ότι ο Ελληνικός Ενεστώτα, που χρησιμοποιεί η δεκαπεντάχρονη Κατερίνα στην μητρική της γλώσσα, μπορεί να αποδοθεί στην Αγγλική με τέσσερις διαφορετικούς χρόνους ανάλογα με την περίπτωση (τον Ενεστώτα Διαρκείας, τον Ενεστώτα Απλό, τον Παρακείμενο Διαρκείας και τον Παρακείμενο Απλό). Και αγνοούν παντελώς το γεγονός ότι η Κατερίνα θα προετοιμαστεί για τις εξετάσεις στη δική της χώρα... και όχι σε Αγγλόφωνο περιβάλλον, που της επιτρέπει να αφομοιώνει γρηγορότερα. 

 Εμπειρικά γνωρίζω ότι επιβιώνουν στην Ελληνική αγορά μόνο οι αλλοδαποί συνάδελφοι που μαθαίνουν την Ελληνική γλώσσα. β) Από το προηγούμενο παράδειγμα προκύπτει ότι η προσαρμογή των εκπαιδευτικών βιβλίων στις ανάγκες των μαθητών της κάθε χώρας προϋποθέτει ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ κόστος παραγωγής. Και φυσικά κανείς μεγάλος εκδοτικός οίκος δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει.

   Αρκετοί Έλληνες εκδότες (ευτυχώς όχι όλοι) ακολουθούν τη συνταγή των ξένων οίκων σκεπτόμενοι, ότι “αφού το κάνουν οι ξένοι θα πρέπει να είναι και το σωστό”. Αυτή η θεωρία προωθείται και στα σεμινάρια των εκδοτών αυτών και κατ’ επέκταση εφαρμόζεται από πολλούς καθηγητές. Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Η μεθοδολογία είναι “πακεταρισμένη” σε βιβλία. Ο καθηγητής προσπαθεί να “βγάλει” την ύλη. Δηλαδή να καλύψει τα κεφάλαια του βιβλίου. 

 Η ύλη όμως αυτή δεν φτιάχτηκε σε αρκετές περιπτώσεις με κύριο γνώμονα το συμφέρον του μαθητή. Όμως, η κάλυψη των κεφαλαίων ενός βιβλίου είναι τελείως διαφορετικό πράγμα από την συνειδητή αφομοίωση των λεπτομερειών της γλώσσας για να περάσει ο μαθητής τις εξετάσεις. Επιπλέον πολλοί γονείς, παρασυρμένοι από την κακή νοοτροπία του Ελληνικού σχολείου, πιέζουν το Κέντρο Ξένων Γλωσσών των παιδιών τους να τελειώσει την ύλη... Φαύλος κύκλος... και 50% αποτυχόντες.

   Η επιλογή του εκπαιδευτικού υλικού είναι μια από τις δυσκολότερες δουλειές ενός επαγγελματία καθηγητή Αγγλικής. Διότι η πλειοψηφία των βιβλίων δεν ανταποκρίνεται απόλυτα στις ανάγκες των μαθητών. Οι μικροί μου μαθητές αποδείχθηκαν μικροί μόνο σε ηλικία. Με δίδαξαν πώς να γράψω το Companion μιας πολύ αξιόλογης σειράς βιβλίων που χρησιμοποιώ, σκεπτόμενος μόνο τις δικές τους ανάγκες. 

 Το Companion αυτό, δεν είναι απλά ένα βοήθημα λέξεων... είναι μέθοδος βημάτων αφομοίωσης ενός μεγάλου μέρους της διδακτικής ύλης που καλύπτουμε στην τάξη. Και για τη συγγραφή του έλαβα υπόψή μου ΜΟΝΟ τις υποδείξεις των μαθητών που ήθελαν πραγματικά να μάθουν και να περάσουν τις εξετάσεις. Μου προξενεί μεγάλη έκπληξη ακόμη και τώρα το γεγονός, ότι οι πωλητές διαφόρων εκδοτικών οίκων που με επισκέπτονται κατά καιρούς, ΑΓΝΟΟΥΝ στη κυριολεξία τις ανάγκες και τη ψυχολογία των ενδιαφερομένων μαθητών. 

 Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι θα πρέπει να σιγουρευτεί ο μαθητής και ο γονέας ότι ο διευθυντής σπουδών του φροντιστηρίου του έχει επιλέξει συνειδητά τη βιβλιογραφία, σκεπτόμενος τις ανάγκες του μαθητή... ΜΟΝΟ! (Ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι συνάδελφοι σε όλη την Ελληνική Επικράτεια... σιγουρέψου ότι θα τους βρεις).

   Δύο τελευταία λόγια

   Ήδη κάλυψα σε προηγούμενο άρθρο τους λόγους για τους οποίους ο διαβασμένος μαθητής πρέπει να δίνει και τα δύο διπλώματα των Πανεπιστημίων Michigan και Cambridge. Οι εκδοτικές εταιρίες εκδίδουν τα βιβλία των δύο παραπάνω εξετάσεων χωριστά. Δηλαδή άλλα βιβλία για το FCE και άλλα για το ECCE. 

 Η προετοιμασία και για τις δύο εξετάσεις είναι εφικτή σε ένα μόνο καλά σχεδιασμένο τμήμα με φοίτηση οκτώ- εννιά ώρες την εβδομάδα. Είναι εφικτό, διότι παρόλο που οι ερωτήσεις στα δύο τεστ δεν είναι του ίδιου ακριβώς στυλ, η καλυφθείσα ύλη και το επίπεδο είναι ακριβώς τα ίδια. Άρα η κατά μικρό ποσοστό αύξηση της δουλειάς του μαθητή όσο αφορά τις εξετάσεις του Michigan λειτουργεί θετικά και για τις εξετάσεις του Cambridge και διπλασιάζει τις πιθανότητες επιτυχίας.

   Στο 4ο άρθρο σου δείχνω πώς να οργανώσεις τη μελέτη σου μερικές εβδομάδες πριν τις εξετάσεις LOWER... για να αυξήσεις τις πιθανότητες επιτυχίας σου!

[Αρχή] [Δωρεάν Ηλεκτρονικό Περιοδικό]  [Πέρασε Το Lower]
[Τα μυστικά του LOWER/PROFICIENCY] [TOEIC για Αυτοδίδακτους]

Copyright © by SUCCESS CLUB